Máis ben somos nós os que temos o dereito a vivir en galego, a expresármonos na nosa lingua en todos os ámbitos da vida. E unha parte moi importante deste dereito é o de empregar os nosos apelidos nas súas formas orixinais, correctas e libres de deturpacións.  Do mesmo xeito que moitos topónimos se foron castelanizando á forza,  moitos apelidos galegos tamén foron acastrapados e deturpados.

    A desgaleguización dos apelidos comezou  a partir da creación dos Rexistros Civís a comezos do século XIX (o primeiro Rexistro é de 1841, só para poboacións grandes; o actual comezou as súas anotacións en 1871). O castelán foi imposto polo Estado Español como única lingua oficial e, polo tanto, a única empregada na documentación escrita. Os escribáns e notarios transformaron ao seu antollo os nosos apelidos para “adaptalos” á lingua oficial. Como vemos, trátase dun proceso relativamente recente. Aínda na actualidade hai moitas persoas cun apelido castelanizado que son coñecidas no seu lugar de orixe pola forma orixinal: persoas apelidadas  Soto ou Otero cuxas familias aínda son hoxe coñecidas polos Soutos de tal sitio ou os Outeiros de tal outro.

    En canto aos topónimos, foron regularizados e devoltos ás súas formas correctas a partir do ano 1983, coa Lei de Normalización Lingüística, que estableceu que as únicas formas oficiais dos topónimos galegos son as formas autóctonas galegas. É dicir, xa case non hai formas deturpadas na toponimia, pero segue a habelas nos apelidos, que derivan en moitos casos de nomes de lugar. Por exemplo, no concello de Forcarei, na parroquia de Aciveiro, existe un lugar chamado Vilaverde; no entanto, non existe nin unha soa persoa apelidada así neste concello, fronte aos 301 que levan o apelido Villaverde. 

    A lexislación actual permítenos recuperar as formas auténticas e autóctonas dos nosos apelidos (e tamén dos nomes). A Lei 40/1999 do 5 de novembro (BOE 266, 6/11/1999) autoriza a "regularizalos ortograficamente cando a forma inscrita no Rexistro non se adecúe á gramática e fonética da lingua española correspondente".

  Hai persoas que se resisten a restaurar a forma correcta do seu apelido, e isto soe acontecer por dúas razóns:

• Porque supoñen que cambiar a forma do apelido sería unha especie de traizón ou de falta de respecto aos seus devanceiros. Nada máis lonxe da realidade; máis ben é todo o contrario, pois do que se trata é de volver as cousas a como eran realmente. A castelanización dos apelidos supuxo unha manipulación administrativa que non pediu permiso ás persoas afectadas.
• Porque pensan que quizais o seu apelido teña outra orixe, é dicir, que non sexa galego, e que a forma é correcta tal e como está. Pero o certo é que máis do 95 % da poboación galega é de orixe galega, con apelidos galegos, aínda que alterados.

      Xa é hora de corrixir e restaurar os nosos apelidos deturpados porque forman parte do patrimonio inmaterial do noso país e temos a obriga de transmitírllelos aos nosos descendentes  en condicións dignas.

(cando sexas maior de idade)

• 1. Na partida de nacemento
  

   Cómpre ir persoalmente ao Rexistro Civil onde estea rexistrado o teu nacemento. Alí tes que solicitar, en primeiro lugar, unha fe de vida. Unha vez que a teñas, debes presentar no Rexistro unha instancia solicitando que se proceda á galeguización do nome ou dos apelidos, ao abeiro da Lei 40/1999. A esta instancia debe acompañala unha fotocopia do DNI e un certificado de nacemento. Por último, debes solicitar unha certificación deste cambio no Rexistro.

• 2. No carné de identidade
  

Dirixes unha instancia á comisaría que che expediu o carné de identidade, solicitándolle que, ao abeiro da Lei 40/1999, se proceda á corrección do nome e/ou dos apelidos, rexistrándoos na súa forma actual. Debes achegarlle conxuntamente a certificación do Rexistro Civil.

• 3. Na restante documentación de uso persoal
  

Progresivamente, procedes á galeguización do nome e/ou dos apelidos na restante documentación: carné de conducir, tarxeta do SERGAS, recibos da auga, luz, gas, teléfono, contas bancarias... A tramitación, na maioría dos casos, consiste simplemente en presentar o DNI en que xa figure o nome e apelidos na súa forma galeguizada.
Toda a tramitación é de balde.

Desde o departamento de Educación Plástica e Visual fíxose unha intervención na que participou o alumnado deseñando carteis para visibilizar a diversidade dos afectos a través dunha mostra variada de bicos nos que amosamos o noso amor ao amor, e noso odio ao odio, a favor unha sociedade inclusiva e sen discriminacións.
Sobre o papel, na lexislación do nos Estado, avanzouse moito, pero na sociedade todos os días atopamos novas de agresións ou condutas discriminatorias cara as persoas LGTBI. O cal indica o moito que nos queda aínda por facer para lograr a igualdade no noso país.

Dereitos por conquistar

•     Derrogar as leis que tipifican como delito as relacións sexuais consentidas entre persoas do mesmo sexo (despenalización da homosexualidade).
  
•     Recoñecemento gobernamental das relacións entre persoas do mesmo sexo (como o matrimonio entre persoas do mesmo sexo ou unións similares).
•     Permitir a adopción  homoparental.
•     Recoñecemento da familia  homoparental.
•     Leis contra a discriminación, que inclúan como categorías protexidas a orientación sexual, a identidade de xénero e/ou expresión de xénero (en particular no lugar de traballo, o acceso aos bens e servizos, a vivenda e a atención da saúde).
•     Lexislación contra o acoso escolar e de non discriminación para protexer a nenos e estudantes  LGBT.
•     Prohibir as "terapias  reparadoras ou de conversión" que tentan cambiar ou reprimir a orientación sexual e a identidade de xénero dunha persoa, en particular en menores de idade.
•     Dereitos migratorios para parellas do mesmo sexo.
•     Lexislación contra delitos de odio e o discurso de odio que proporcionen sancións penais pola violencia e a incitación á discriminación motivada por prexuízos contra persoas  LGBT.
•     Igualdade na idade de consentimento sexual.
•     Acceso igualitario ás técnicas de reprodución asistida.
•     Recoñecer a autodeterminación do xénero ás persoas  transxénero, para acceder á modificación legal da súa identidade (nome e sexo rexistral) en documentos oficiais.
•     Acceso á cirurxía de reatribución de sexo e terapia de substitución hormonal.
•     Recoñecemento legal e adaptación en documentos oficiais do xénero reatribuído a persoas transexuais.
•     Permitir a persoas  LGBT servir abertamente nas forzas armadas.
•     Permitir que persoas que teñen sexo con alguén do seu mesmo sexo poidan doar sangue.

Estíbaliz Espinosa uniu este luns en Forcarei música, poesía e feminismo a través do programa da Deputación de Pontevedra "Mulleres en acción. Violencia zero"
A escritora e música Estíbaliz Espinosa foi a protagonista da vixésimo segunda acción desta cuarta edición de "Mulleres en acción. Violencia zero", programa organizado pola Deputación de Pontevedra, que tivo lugar este luns en Forcarei, ás 12.35.horas.
A acción artística 7 constelacións que xa non son invisibles de Estíbaliz Espinosa combinou poesía e música a través da astronomía, buscando a constelación que une ciencia, poesía e muller. Estíbaliz Espinosa é unha artista que escribe poemas e ensaios baixo a aurora da ciencia, nomeadamente a astronomía. Ten publicados 7 libros de poemas, entre eles, Curiosidade (Aira Editorial), As neuronas irmás (Arte de Trobar), Zoomm. Textos biónicos (Xerais), Papel a punto de (El Gaviero).

Por que temos apelidos?

• Os apelidos xorden da necesidade de identificar as persoas e vinculalas á súa familia.
• Constitúen unha parte moi importante do patrimonio inmaterial do noso país.

Cando se orixinaron os nosos apelidos actuais?

• Na Idade Media.

Que indican os nosos apelidos?
Poden ser de tres tipos:

• Patronímicos, que identifican as persoas dicindo de quen son fillas.
• Toponímicos, que identifican as persoas polo seu lugar de procedencia.
• Caracterizadores, que identifican as persoas por un trazo particular (profesión, aspecto físico, alcume...)

Alumnado do IES Chano Piñeiro presentou un traballo ao certame de curtas PANIC. Baixo a dirección de David Obelleiro (1º Bach), a edición de Alfonso Alonso (1º Bach). Interviron Eider Espiña (2º Bach.) e Paula Jorge (1º Bach.).
A calidade deste primeiro traballo que fan pode comprobarse aquí nesta páxina, como xa o fixeron os espectadores e espectadoras da Estrada na proxección dos cines dese Concello, tendo moi boa acollida no público.

Lembrando a tradición tan nosa da Candeloria e o casamento dos paxaros quixemos, máis un ano, traballar neste marco as relacións persoais e a necesidade de enfrontalos do xeito máis san e racional posíbel para o ben das persoas afectadas. O amor, que é o sentimento máis positivo que posúe o ser humano, mais tamén pode ser causa de dor e de conflitos se non se traballa e administra axeitadamente de maneira construtiva. 
Participa coa túa carta. Prazo de entrega até o 24 de febreiro no correo: biblioteca@ieschp.com
Valorarase a orixinalidade do contido e os valores que difundan a favor dunha relación sa e igualitaria.

Con motivo da visita do cadro “A Derradeira lección do mestre”, unha das pezas máis representativas da nosa cultura e significativas da nosa historia, o IES Chano Piñeiro está a desenvolver unha serie de actividades sobre o seu autor, Castelao, que rematarán coa visita a exposición que con este motivo de mostrar esta obra ten lugar na Cidade da Cultura en Santiago de Compostela e que terá lugar o vindeiro xoves 31 de xaneiro.

Temos levado a cabo xa durante este mes o roteiro Castelao por Pontevedra a visita ao Museo Provincial o día 16, a exposición na biblioteca dos albumes de guerra e a exposición nos corredores dos paneis “Castelao en Terra de Montes” realizada pola Asociación Rapa das Bestas de Sabucedo.

A visita a Santiago de Compostela terá ademais un claro carácter de sensibilización e coñecemento sobre o noso rico patrimonio, na que compre sinalar a visita guiada ao Pórtico da Gloria recentemente restaurado. É unha oportunidade histórica que proporcionamos ao alumnado do noso IES e que agardamos sexa do agrado de toda a comunidade educativa.
Haz clic aquí para editar.

Máis un ano  calendario Nomes de Terra de Montes. Esta volta é a quenda de Cerdedo. Os seus nomes e tamén os seus bens, para lembrar día a día toda a beleza e riqueza patrimonial que posuímos na nosa Terra. Felix ano 2019.

Hai 70 anos, un 10 de decembro, proclamábase a Declaración Universal dos Dereitos Humanos na ONU. Con ese motivo fixemos unha serie de actividades de concienciación das consecuencias da vulneración dos Dereitos Humanos coa lembranza do que significou os campos de exterminio. Algo por moi alleo que nos poida parecer, compre recordar que veciños da nosa comarca como Martiñó Ferreiro remataron a súa vida en Mauthausen-Gusen.
No IES expuxemos nunha primeira escaleira, unha reprodución da escaleira da morte do campo de Mauthausen na que máis de 7000 persoas do Estado Español estiveron. Na segunda escaleira, a escaleira da vida erguémonos sobre esta terríbel situación para elevarnos a través dos 30 artigos dos dereitos humanos até a dignidade.