O feito sexual humano
Cando se fala de sexualidade todo o mundo pensa en xenitais, e maioritariamente nun só tipo de relación e de orientación. Mais na sexualidade implícase todo o corpo, existen diferentes tipos de relacións e orientacións que fai que teñamos que tratar factores psicolóxicos, afectos, crenzas, prexuízos, gostos, modas sociais, valores, etc...
O caso é que o feito sexual humano é moi amplo e se ben debemos evitar dispersarnos cando o estudamos, compre ter presente que mesmo no campo máis restrinxido da erótica hai vida máis aló do coito. Hai fantasías, desexos, caricias e en definitiva queda en evidencia que o órgano erótico por excelencia é o cerebro e non o pene ou a vaxina.
Esta limitación aos órganos reprodutores en parte é consecuencia de séculos onde se asociou a sexualidade exclusivamente a esa función, mais tamén pode ser un mecanismo de defensa fronte ao violento e incómodo que puidera ser asumir o impregnado de sexualidade que está o noso entorno e as nosas relacións. Ao afirmar que mentres non se impliquen os órganos xenitais todo é asexuado e alleo ao erotismo, mais iso non é así, e ben que o saben as axencias de publicidade a hora de deseñar as súas campañas.
Tamén tendemos a identificar sexo con orgasmo e dalgún xeito acoutamos niso o obxectivo deste tipo de relacións e subordinamos o demais a iso desprezando calquera outro pracer, sobre todo, esquecendo o máis duradeiro que é o de un ou unha atoparse ben consigo mesmo ou mesma. E iso tamén é sexualidade pois o corpo goza ou non dependendo do significado que ten para un unha relación e non pola relación en si.
O que imos descubrir a medida que estudemos a sexualidade humana é como se desmontan as xerarquías que tiñamos preestablecidas e que a sexualidade de cada quen vai ser un feito único e irrepetíbel (todos somos raros). Isto dá conta da complexidade do tema e para comezar poderíamos facer as seguintes distincións: a sexuación, a sexualidade e a erótica.
O caso é que o feito sexual humano é moi amplo e se ben debemos evitar dispersarnos cando o estudamos, compre ter presente que mesmo no campo máis restrinxido da erótica hai vida máis aló do coito. Hai fantasías, desexos, caricias e en definitiva queda en evidencia que o órgano erótico por excelencia é o cerebro e non o pene ou a vaxina.
Esta limitación aos órganos reprodutores en parte é consecuencia de séculos onde se asociou a sexualidade exclusivamente a esa función, mais tamén pode ser un mecanismo de defensa fronte ao violento e incómodo que puidera ser asumir o impregnado de sexualidade que está o noso entorno e as nosas relacións. Ao afirmar que mentres non se impliquen os órganos xenitais todo é asexuado e alleo ao erotismo, mais iso non é así, e ben que o saben as axencias de publicidade a hora de deseñar as súas campañas.
Tamén tendemos a identificar sexo con orgasmo e dalgún xeito acoutamos niso o obxectivo deste tipo de relacións e subordinamos o demais a iso desprezando calquera outro pracer, sobre todo, esquecendo o máis duradeiro que é o de un ou unha atoparse ben consigo mesmo ou mesma. E iso tamén é sexualidade pois o corpo goza ou non dependendo do significado que ten para un unha relación e non pola relación en si.
O que imos descubrir a medida que estudemos a sexualidade humana é como se desmontan as xerarquías que tiñamos preestablecidas e que a sexualidade de cada quen vai ser un feito único e irrepetíbel (todos somos raros). Isto dá conta da complexidade do tema e para comezar poderíamos facer as seguintes distincións: a sexuación, a sexualidade e a erótica.
Para que serve a educación sexual
Todo o mundo concorda que é preciso previr determinados riscos asociados á sexualidade como son a transmisión de enfermidades e os embarazos non desexados. Agora ben, esa concepción da sexualidade asociada a algo negativo e centrada nas relacións coitais (introdución do pene na vaxina) é reducionista e tampouco serve para ese obxectivo declarado ao non recoñecer un universo máis amplo desas relacións que as que conducen exclusivamente a dito coito e, sobre todo, unha valoración en positivo e con naturalidade da sexualidade que a rescate do silencio, do disimulo, do soterramento e da marxinación. Ámbitos proclives as prácticas de risco que se di pretender evitar.
Así, a educación sexual debe servir para:
Desde esta formulación, a educación sexual non se centra tanto nos “perigos” como na expresión dos DESEXOS, no respecto, na comunicación, céntrase no POSITIVO, evitando con iso os “riscos” (Enfermidades de Transmisión Sexual e embarazos non desexados).
COÑECERSE
Debese procurar que tanto rapaces como rapazas aprendan a coñecerse, que saiban como son e como funcionan.
A sexualidade está en todo o corpo, non só nos xenitais, haberá que coñecer todo o corpo, lembrando que os xenitais non o son todo pero tamén forman parte do corpo.
Cando falamos de coñecer, referímonos tamén ás diferenzas, deben aprender que son únicos e irrepetíbeis como homes e como mulleres, non hai dous iguais.
ACEPTARSE
A educación sexual debe pretender que rapaces e rapazas se sintan como verdadeiros homes e mulleres, que aprendan a estar contentos de como son, a sentir que pagan a pena, que son dignos e dignas de seren queridos/as.
Coa educación irnos transmitindo modelos de homes e de mulleres, pero quen sente que queda fóra das “marxes” propostas ten moito máis difícil aceptarse. Para evitar isto, debemos transmitir unhas marxes onde caiban todas as sexualidades.
É máis fácil aceptarse cando un se coñece, cando sabe que a súa calidade de home ou muller non depende de determinados modelos de beleza ou do número de relacións eróticas que tivo.
En definitiva, aprender a aceptarse e ser o máis feliz posíbel sen magoar a ninguén. Se a sexualidade ten que ver con algo tan importante para a vida como son a reprodución, o pracer e as relacións, e tendo en conta que ninguén nace aprendido, unha educación sexual de calidade é fundamental e necesaria para o noso benestar e saúde. Mais tamén é certo que nesta materia, máis que en ningunha outra, do que se trata é de adquirir hábitos, actitudes, valores... e non só contidos.
Así, a educación sexual debe servir para:
- Aprender a quererse, a valorarse e a gustarse.
- Aprender a comunicarse, a pedir o que un desexa, a resolver conflitos cando non se desexa o mesmo, a convivir, a asumir condutas cooperativas.
- Aprender a coñecer o propio corpo.
- Aprender o relacionado cunha parte importante da nosa vida. Todas as persoas teñen sexualidade e esta dáse en todas as idades.
- Coñecer o que ten que ver coa concepción e reprodución de cara a elixir ter ou non ter fillos e fillas.
- Aprender a ser respectuosos e respectuosas cos demais asumindo a diversidade de gostos e orientacións sexuais.
Desde esta formulación, a educación sexual non se centra tanto nos “perigos” como na expresión dos DESEXOS, no respecto, na comunicación, céntrase no POSITIVO, evitando con iso os “riscos” (Enfermidades de Transmisión Sexual e embarazos non desexados).
COÑECERSE
Debese procurar que tanto rapaces como rapazas aprendan a coñecerse, que saiban como son e como funcionan.
A sexualidade está en todo o corpo, non só nos xenitais, haberá que coñecer todo o corpo, lembrando que os xenitais non o son todo pero tamén forman parte do corpo.
Cando falamos de coñecer, referímonos tamén ás diferenzas, deben aprender que son únicos e irrepetíbeis como homes e como mulleres, non hai dous iguais.
ACEPTARSE
A educación sexual debe pretender que rapaces e rapazas se sintan como verdadeiros homes e mulleres, que aprendan a estar contentos de como son, a sentir que pagan a pena, que son dignos e dignas de seren queridos/as.
Coa educación irnos transmitindo modelos de homes e de mulleres, pero quen sente que queda fóra das “marxes” propostas ten moito máis difícil aceptarse. Para evitar isto, debemos transmitir unhas marxes onde caiban todas as sexualidades.
É máis fácil aceptarse cando un se coñece, cando sabe que a súa calidade de home ou muller non depende de determinados modelos de beleza ou do número de relacións eróticas que tivo.
En definitiva, aprender a aceptarse e ser o máis feliz posíbel sen magoar a ninguén. Se a sexualidade ten que ver con algo tan importante para a vida como son a reprodución, o pracer e as relacións, e tendo en conta que ninguén nace aprendido, unha educación sexual de calidade é fundamental e necesaria para o noso benestar e saúde. Mais tamén é certo que nesta materia, máis que en ningunha outra, do que se trata é de adquirir hábitos, actitudes, valores... e non só contidos.
